gedichten

Leven met een eetstoornis
dat is niet mis
Velen begrijpen je niet
niemand die je gevoelens ziet

Ze zien alleen jou buitenkant
en kunne er niet bij met hun verstand
waarom ga je nu niet gewoon eten?
zijn ekele van hun kreten

maar ze zien niet wat in in je
hoofd gebeurd
en waarom je wereld
zo zwart wit is gekleurd
je angst is vreselijk groot
en je geef jezelf niet meer bloot

Je vind jezelf niets meer waard
en raakt daardoor allen nog maar
meer van de kaart
Mensen geven jouw ook dat gevoel
en daardoor heeft het leven
voor jouw geen doel

Zelfvertrouwen heb je niet meer
en dat doet heel erg zeer
je trekt je alles vreselijk aan
en kan niet meer stevig
in je schoenen staan.

De leegte in m'n maag
het geeft me zo'n sterk gevoel
hoelang nog zo verder? dat is de vraag
afvallen dat is mijn doel.

maar toch, diep van binnen
wil ik niet meer ziek zijn
ik weet niet waar ik moet beginnen
eten, mijn lichaam, het doet me allemaal zoveel pijn.

ik wou dat ik eens kon huilen
dat ik kan vertellen wat er afspeelt in m'n kop
dat ik met iemand kon ruilen
en dat ik kon genieten, zonder altijd de vraag hoeveel calorieën heb ik op?

..

-

HI,

Ik zal me even voorstellen.

Ik ben een meisje en ik ben 17 jaar. 

De laatste tijd ben ik erg veel bezig met eten en vooral met niet eten.

Ik heb een eetstoornis.